بررسی فراوانی اینتگرون های مقاومت آنتی بیوتیکی در ایزوله های استنوتروفوموناس مالتوفیلا در استان همدان

زمینه و اهداف: استنوتروفوموناس مالتوفیلا یک پاتوژن مهم بیمارستانی و مقاوم به چند آنتی بیوتیک بوده که منجر به ایجاد عفونت های دستگاه تنفسی و ادراری می گردند. با توجه به مقاومت روزافزون این باکتری به آنتی بیوتیک ها، درمان عفونت های ناشی از آن با مشکل مواجه شده است، لذا هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شناسایی اینتگرون های کلاس i و ii و کاست های ژنی مربوطه در ایزوله های بالینی استنوتروفوموناس مالتوفیلا بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از 246 نمونه بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر همدان، 12 ایزوله استنوتروفوموناس مالتوفیلا از نمونه بالینی خون، در سال 1394 جمع آوری شدند. پس از کشت، ایزوله ها با آزمون های بیوشیمیایی مختلف تائید شدند. ایزوله ها ازنظر حساسیت نسبت به 13 آنتی بیوتیک بررسی شدند. سپس شناسایی اینتگرون های کلاس i و ii و کاست های ژنی مربوطه با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و با روش pcr انجام شد. یافته ها: در بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک های سفتیدورین، سفتریاکسون، سفوتاکسیم و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک های آمیکاسین، ایمی پنم، افلوکساسین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول و سیپروفلوکساسین گزارش گردید. تمامی ایزوله ها مولد اینتگرون های کلاس i بودند. هیچ ایزوله ای مولد اینتگرون های کلاس ii و کاست های ژنی نبودند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی بیوتیکی و اینتگرون های کلاس i در ایزوله های استنوتروفوموناس مالتوفیلا می باشد.، لذا شناسایی این ژن های مقاومتی در جهت اجرای برنامه کنترل عفونت و ممانعت از انتشار سویه های مقاوم از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.